play whatsapp close repeat chevron-left chevron-right share-alt icon-star-inactive icon-star-inactive icon-down img-polaroid social-instagram icon-star icon-star icon-reply icon-report icon-ribbon icon-cookies logo-footer emoji-cry icon-check icon-date icon-comment icon-frame icon-heart icon-horse icon-like icon-login icon-mail icon-phone icon-play icon-report2 icon-search icon-tv social-facebook social-pinterest social-snapchat social-twitter Paardenpraat logo youtube

Evenwicht

Van nature loopt het paard zo dat het merendeel van het gewicht, namelijk drievijfde van het totaal, op de voorhand rust. Logisch, er zit aan de voorkant meer paard dan aan de achterkant!
Tel daar, als het paard bereden wordt, het ruitergewicht bij op en je snapt dat er nogal wat druk op die voorbenen terecht komt.

Je kunt dat goed zien bij een jong paard. Dat loopt ‘op de voorhand’, omdat hij nog niet getraind is. In de dressuur probeer je door de achterhand sterker te maken, te zorgen dat de achterbenen wat meer van het gewicht kunnen gaan dragen, zodat het beter verdeeld wordt. Dat gaat niet in een paar dagen en ook niet een paar weken. Er gaan vaak maanden, jaren overheen. Gaat alles goed, dan leert je pony om het gewicht gelijk over vier benen te verdelen. In dat geval is er sprake van horizontaal evenwicht.

In hele zware oefeningen als de piaffe (draf op de plaats) en de passage (een verzamelde zweefdraf) is het zelfs zo dat de achterhand meer gaat dragen. Dat juist die achterbenen sterker gemaakt kunnen worden, komt door hun vorm. Ze zijn, in tegenstelling tot de voorbenen, gehoekt en kunnen ingevouwen worden door het aantal gewrichten dat ze hebben. En iets wat je in kunt vouwen, kan als een veer met kracht weer losgelaten worden. Denk maar aan een duveltje uit een doosje.

evenwicht

Mis geen enkele Penny aanbieding!

Volg Penny